Zwerfkatten. Wereldwijd zijn er miljarden. In Nederland hebben ze het relatief goed. Wij zien ze als huisdier, en er zijn organisaties die omzien naar katten in nood. In veel andere landen worden zwerfkatten gezien als ongedierte. In Bulgarije bijvoorbeeld. Daar komt onze Janneke vandaan.
In Bulgarije leven veel katten op straat. Sommige hadden ooit een thuis maar waren niet meer gewenst, andere zijn op straat geboren. Ze leven een angstig leven zonder bescherming. De overheid zorgt voor asiels. Vaak zijn die overvol. Dieren die niet snel een thuis vinden worden niet-humaan afgemaakt.
Gelukkig is dit niet het hele verhaal. Er zijn dierenvrienden die zich op allerlei manieren inzetten voor zwerfkatten. Ze zorgen voor de kattenkolonies door de dieren te voeren, er zijn kleine opvangplekken waar de dieren zorg krijgen en veel mensen nemen de katten in huis. Er zijn verhalen bekend van mensen met kelders en schuren vol katten. Ideaal? Nee, maar wel veiliger dan op straat. Deze inzet vraagt veel tijd, geld en moed. Het ene dier is nog niet opgelapt of de volgende mishandeling wordt gemeld. Ik heb respect voor deze mensen en ben dankbaar dat er wereldwijd organisaties zijn die hen steunen. Bij voorbeeld met het organiseren van sterilisatieprojecten en bemiddeling bij adoptie. Want soms is er een katje zo angstig of mensgericht, dat het leven op straat extra onveilig wordt.
Moet iedereen dan maar een kat uit het buitenland adopteren? Ik ben me bewust dat dierenleed grenzeloos is. En dat ook hier katten om allerlei redenen een nieuw thuis zoeken. Ik ben dankbaar dat Nederland organisaties kent die voor deze katten opkomen. En voor mij verdient IEDEREEN een pluim die zich inzet voor dieren. Uit welk land dan ook.
Wij kozen voor adoptie uit het buitenland omdat daar meer dieren in nood en minder middelen zijn om te helpen. Wij kozen voor Janneke
