.jpg)
Deze week zag ik de film Hachi. Hachi was een hond die na de dood van zijn baasje jarenlang wachtte op diens terugkeer bij het station. In deze blog vertel ik dit ontroerende verhaal.
Hachi is geboren op 10 november 1923 in Japan. Hij was een Atika hond. Dit ras werd gefokt voor de jacht en is zeer trouw. Als puppy werd hij geadopteerd door Ueno Hidesaburo, een professor aan de universiteit van Tokyo. Hachi en zijn baasje kregen een warme band. Elke ochtend liepen ze samen naar het station Shibuya. Hachi keek hoe zijn baasje met de trein vertrok, en bleef de hele dag wachten op zijn terugkeer. Dag in, dag uit. Tot twee jaar later de professor niet meer terugkwam. Op zijn werk had hij een beroerte gekregen en was daaraan overleden. Hachi wachtte en wachtte …
Hachi kreeg een nieuwe eigenaar maar ontsnapte regelmatig. Altijd keerde hij terug bij het huis van Ueno en het treinstation. Dit werd opgemerkt door de mensen in en om het station die Hachi altijd met zijn baasje hadden gezien. Deze mensen begonnen voor hem te zorgen. En over hem schrijven. Langzaam werd Hachi een nationale bekendheid die symbool stond voor trouw.
Negen jaar, negen maanden en 15 dagen bleef Hachi naar zijn baasje uitkijken. Tot hij op 8 maart 1935 overleed. Hij was toen 11 jaar. Enkele dagen later is hij naast Ueno begraven.
Hachi’s verhaal gaat door in boeken en films die wereldwijd bekend zijn. Op 8 maart wordt hij jaarlijks herdacht, met een ceremonie bij het station Shibuya.